Σ' αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι...
Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963
Ευγένιος Ντελακρουά: Η Ελλάς στα ερείπια του Μεσολογγίου
Ευγένιος Ντελακρουά:Έφιππος Έλληνας αγωνιστής
Ευγένιος Ντελακρουά: Η σφαγή της Χίου (προσχέδιο)
Ευγένιος Ντελακρουά: Η σφαγή της Χίου
Ευγένιος Ντελακρουά: Μάχη Έλληνα και πασά
Ευγένιος Ντελακρουά: Ο γκιαούρης πολεμά τον πασά
Νικόλαος Γύζης: Κρυφό σχολειό
Άρι Σέφερ: Οι Σουλιώτισσες
Άρι Σέφερ: Οι Σουλιώτισσες (λεπτομέρεια)
Άρι Σέφερ: Πολεμιστής φυγαδεύει αμάχους
Άρι Σέφερ: Ο γιος υπερασπίζεται τον τραυματισμένο πατέρα
Άρι Σέφερ: Ελληνίδες εκλιπαρώντας για βοήθεια
Θεόδωρος Βρυζάκης: Καραούλι
Θεόδωρος Βρυζάκης: Η Ελλάς ευγνωμονούσα
Θεόδωρος Βρυζάκης:Ο θρύλος της Αγίας Λαύρας
Θεόδωρος Βρυζάκης: Μάχη
Θεόδωρος Βρυζάκης: Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι
Θεόδωρος Βρυζάκης: Η έξοδος του Μεσολογγίου
Λουδοβίκος Λιπαρίνι: Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα
Λουδοβίκος Λιπαρίνι: Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη
Λουδοβίκος Λιπαρίνι: Έλληνας αγωνιστής
Εμίλ ντε Λασάνκ: Η αυτοθυσία
Ντονάτο Φραντσέσκο Ντε Βίβο:Ο θάνατος του Λάμπρου Τζαβέλλα
François-Auguste Vinson: Μετά τη σφαγή στη Σαμοθράκη
Ερρίκος Λεοπόλδος Λεβύ: Σκηνή από την ελληνική Επανάσταση
Εδουάρδος Ντόντγουελ: Παρθενώνας 1821
Τόμας Φίλιπς: Λόρδος Βύρων
Xydacobe: Σφαγές από τους Τούρκους στους δρόμους των Χανίων
Henri Decaisne: Αποτυχημένη επιχείρηση
Louis Dupre: Ο Νικολάκης Μητρόπουλος υψώνει την ελληνική σημαία στο φρούριο των Σαλώνων
Γκος Λουά: Η μάχη της Ακρόπολης
F.P. Stephanoff: O αποχαιρετισμός του πολεμιστή
Αϊβαζόφσκι: Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο
Αλέξανδρος Ησαΐας: Η μάχη της Αλαμάνας
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο LIFO.gr το 2015 από την Α. Κολοβού. © LIFO 2015
Η αλήθεια είναι η ψυχή και η ουσία και το μήνυμα της τέχνης, αποκλειστικά. Η αλήθεια και μόνο πρέπει να εμπνέει τον καλλιτέχνη και να μήν παρασύρεται απο μύθους που εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Το κρυφό σχολιό ΔΕΝ υπήρξε, είναι ένα φριχτό και ανόητο ΨΕΜΜΑ, είναι μιά διαστρέβλωση της ιστορίας, μιά παραχάραξη...και εξ άλλου το διακρίνει εύκολα κανείς πάνω στο "έργο" του Γύζη, πόσο φτωχό είναι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, πόσο λίγο πειστική και ψεύτικη είναι η ατμόσφαιρα της εικόνας, οι μορφές που δέν πείθουν για την ειλικρίνειά τους, η τεμέκ λυρική και γαλήνια αίσθηση, τα λάθος χρώματα - ένα κλασικό παράδειγμα για το πόσο "λιγο" και ασήμαντο είναι ένα έργο που βασίζεται σε ένα ψέμμα !
Πείτε ό,τι θέλετε, αγαπητό 'τσώφλι' περί ιστορίας και παραχάραξης - εξάλλου είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο όποιος δεν έχει πρόσβαση σε 100% γνήσιες, επιβεβαιωμένες πηγές, δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά. Με αυτά τα δεδομένα, οποιοσδήποτε μπορεί να ψεύδεται - σκόπιμα ή μη. Ειδικά όσοι είναι τόσο φανατισμένοι υπέρ μιας πλευράς. Η κοινή λογική ωστόσο, υπαγορεύει ότι για να επιβίωσαν γλώσσα και παραδόσεις σε τέτοιο κλίμα υποδούλωσης και σκοταδισμού, κάποιοι τρόποι υπήρξαν.
Όπως και να'χει, όχι και φτωχό το έργο του Γύζη, επειδή δε μας βολεύει...